Czytania na - NIEDZIELĘ PALMOWĄ CZYLI MĘKI PAŃSKIEJ - 25 marca 2018r.

 

 

PROCESJA Z PALMAMI

 

EWANGELIA

(Mk 11, 1-10)

 

"Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie uwiązane oślę, którego jeszcze żaden człowiek nie dosiadał. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: „Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”». Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: «Cóż to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?» Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im. Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. Ci zaś, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali:

«Hosanna!

Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie.

Błogosławione królestwo ojca naszego, Dawida,

które nadchodzi.

Hosanna na wysokościach!»

 

 

Jezus jedzie na ośle, patrzy na ludzi, którzy przed Nim wiwatują, rzucają płaszcze i zielone gałązki ścięte na polach, jeszcze inni wołają "Hosanna (...) Błogosławiony...".

Widzi, słyszy i wie, że za kilka dni ci sami ludzie będą krzyczeć "ukrzyżuj Go", "na krzyż z Nim".

Do tej pory tylko faryzeusze i uczeni w Piśmie, czyli elita religijna Izraela, byli otwarcie wrogo do Niego nastawieni. Za każdym razem, gdy Jezus mówił lub czynił cuda, oni zawsze wyrastali jakby spod ziemi z pretensjami, podważaniem, wrogością, uwagami, sprzeciwem.

Teraz jest inaczej. Ci którzy doświadczali cudów, teraz wołają "hosanna" z czcią i śpiewem, a za kilka dni będą stać po drugiej stronie. Jezus jednak przyjmuje ich szczere w tym momencie "Hosanna".

Tu należy się zapytać kiedy, czy jak często od bycia, i to szczerego, po stronie Jezusa, staję przeciwko Niemu? Co mnie do tego skłania? Czym może czuję się przymuszony? Czy może boję się straty, czy ....no właśnie czego się boję, jakich konsekwencji jeśli opowiem się za Bogiem, wartościami (dziś piętnowanymi i nie modnymi), wiarą, sakramentami, wiernością?

W każdej Eucharystii Jezus słyszy i przyjmuje moje "Hosanna" i wie, że nie jestem daleko inny od mieszkańców Jerozolimy. Przyjmuje i wie ile razy będę od Niego odchodzić, ile razy wypierać się Go przez grzech, czyli świadomy i dobrowolny czyn zły. A On w tym wszystkim pokornie kocha.

Jaka jest moja miłość?

Przebaczająca?

Szukająca zgody?

Jakie jest moje serce?

Jaki jestem ja?

 

Siostry Kapucynki

 

 

 

LITURGIA SŁOWA

 

CZYTANIE I

(Iz 50, 4-7)

 

"Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał pomóc strudzonemu krzepiącym słowem. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam".

 

 

PSALM RESPONSORYJNY

(Ps 22 (21), 8-9. 17-18a. 19-20. 23-24 (R.: 2a))

 

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

 

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, *

wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:

«Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, *

niech go ocali, jeśli go miłuje».

 

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

 

Sfora psów mnie opadła, *

otoczyła mnie zgraja złoczyńców.

Przebodli moje ręce i nogi, *

policzyć mogę wszystkie moje kości.

 

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

 

Dzielą między siebie moje szaty *

i los rzucają o moją suknię.

Ty zaś, Panie, nie stój z daleka, *

pomocy moja, śpiesz mi na ratunek.

 

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

 

Będę głosił swym braciom Twoje imię *

i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:

«Chwalcie Pana, wy, którzy Go wielbicie, †

niech sławi Go całe potomstwo Jakuba, *

niech się Go lęka całe potomstwo Izraela».

 

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

 

 

DRUGIE CZYTANIE

(Flp 2, 6-11)

 

"Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca".

 

 

CHWAŁA TOBIE, KRÓLU WIEKÓW

(Por. Flp 2, 8-9)

 

Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.

Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

 

 

EWANGELIA DŁUŻSZA

(Mk 14, 1 – 15, 47)

 

"Dwa dni przed Paschą i Świętem Przaśników arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępem ująć i zabić. Lecz mówili: "Tylko nie w święto, żeby nie było wzburzenia między ludem". A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. A niektórzy oburzyli się, mówiąc między sobą: " Po co to marnowanie olejku? Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać je ubogim". I przeciw niej szemrali. Lecz Jezus rzekł: Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Spełniła dobry uczynek względem Mnie. Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; Mnie zaś nie zawsze macie. Ona uczyniła, co mogła; już naprzód namaściła moje ciało na pogrzeb. Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również na jej pamiątkę opowiadać o tym, co uczyniła. Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze. Odtąd szukał dogodnej sposobności, jak by Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: "Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci spożywanie Paschy?" I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: Idźcie do miasta, a spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, a tam znaleźli wszystko, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda, ten, który je ze Mną. E. Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: Czyżbym ja? On im rzekł: Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. A Jezus im rzekł: Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę Pasterza, a rozproszą się owce. Lecz gdy powstanę, udam się przed wami do Galilei. E. Na to rzekł Mu Piotr: "Choćby wszyscy zwątpili, to na pewno nie ja". Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. Lecz on tym bardziej zapewniał: "Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie". Wszyscy zresztą tak samo mówili. A kiedy przyszli do posiadłości zwanej Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem się pomodlę. Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć oraz odczuwać trwogę. I rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie. I odszedłszy nieco do przodu, padł na ziemię i modlił się, żeby – jeśli to możliwe – ominęła Go ta godzina. I mówił: Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie. Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. Odszedł znowu i modlił się, wypowiadając te same słowa. Gdy wrócił, zastał ich śpiących, gdyż oczy ich były zmorzone snem, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć. Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: Śpicie dalej i odpoczywacie? Dosyć! Nadeszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy, oto blisko jest mój zdrajca. I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. A zdrajca dał im taki znak: "Ten, którego pocałuję, to właśnie On; chwyćcie Go i wyprowadźcie ostrożnie". Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: "Rabbi!", i pocałował Go. Tamci zaś rzucili się na Niego i pochwycili Go. A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. A Jezus zwrócił się i rzekł do nich: Wyszliście z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pojmać. Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pochwyciliście Mnie. Muszą się jednak wypełnić Pisma. Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli. A pewien młodzieniec szedł za Nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, lecz on zostawił prześcieradło i uciekł od nich nago. A Jezusa zaprowadzili do najwyższego kapłana, u którego zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i uczeni w Piśmie. Piotr zaś szedł za Nim w oddali aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Tam siedział między służbą i grzał się przy ogniu. Tymczasem arcykapłani i cały Sanhedryn szukali świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić, lecz nie znaleźli. Wielu wprawdzie zeznawało fałszywie przeciwko Niemu, ale świadectwa te nie były zgodne. A niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Niemu: "My słyszeliśmy, jak On mówił: Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ręką ludzką uczyniony". Lecz i tu ich świadectwo nie było zgodne. Wtedy najwyższy kapłan wystąpił na środek i zapytał Jezusa: "Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciw Tobie? " Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: "Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego? " Jezus odpowiedział: Ja jestem. A ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi. Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: "Na cóż nam jeszcze trzeba świadków? Słyszeliście bluźnierstwo. Jak wam się zdaje?" Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: "Prorokuj!" Także słudzy bili Go pięściami po twarzy. Kiedy Piotr był na dole, na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana. Zobaczywszy Piotra grzejącego się przy ogniu, przypatrzyła mu się i rzekła: "I ty byłeś z tym Nazarejczykiem Jezusem". Lecz on zaprzeczył, mówiąc: "Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz". I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał. Służąca, ujrzawszy go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: "To jest jeden z nich". A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: "Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem". Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: "Nie znam tego człowieka, o którym mówicie". I zaraz powtórnie zapiał kogut. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz. I wybuchnął płaczem. Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cały Sanhedryn powzięli uchwałę. Kazali Jezusa związanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi. Piłat zapytał Go: "Czy Ty jesteś Królem żydowskim?" Odpowiedział mu: Tak, Ja nim jestem. Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy. Piłat ponownie Go zapytał: "Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy Cię oskarżają". Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił. Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali. A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy popełnili zabójstwo w czasie rozruchów. Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze dla nich czynił. Piłat im odpowiedział: "Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla żydowskiego?" Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść. Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza. Piłat ponownie ich zapytał: "Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie Królem żydowskim?" Odpowiedzieli mu krzykiem: "Ukrzyżuj Go!" Piłat odparł: "A cóż złego uczynił?" Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli:

"Ukrzyżuj Go!" Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. Żołnierze zaprowadzili Go do wnętrza pałacu, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać: "Witaj, Królu żydowski!" Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając, oddawali Mu hołd. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty. Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. I niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który idąc z pola, tamtędy przechodził, przymusili, żeby niósł Jego krzyż. Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki. Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął. Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać. A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali. Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: "Król żydowski". Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony. Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: "Ejże, Ty, który burzysz przybytek i w trzy dni go odbudowujesz, zejdź z krzyża i wybaw samego siebie!" Podobnie arcykapłani, drwiąc między sobą wraz z uczonymi w Piśmie, mówili: "Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy zobaczyli i uwierzyli" Lżyli Go także ci, którzy z Nim byli ukrzyżowani. A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloí, Eloí, lemá sabachtháni?, to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: "Patrz, woła Eliasza". Ktoś pobiegł i nasyciwszy gąbkę octem, umieścił na trzcinie i dawał Mu pić, mówiąc: "Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć z krzyża" Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha. A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół. Setnik zaś, który stał naprzeciw Niego, widząc, że w ten sposób wyzionął ducha, rzekł: "Istotnie, ten człowiek był Synem Bożym". Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome. One to, kiedy przebywał w Galilei, towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy. Już pod wieczór, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, szanowany członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i zapytał go, jak dawno umarł. Upewniony przez setnika, wydał ciało Józefowi. Ten zakupił płótna, zdjął Jezusa z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono".

 

 

W opisie ostatniej wieczerzy zdumiewa pokój i godność. Uczniowie dowiadują się prawdy o Judaszu, a mimo to nikt na nikogo nie rzuca się, nikt nikogo nie wygania, nie obrzuca wyzwiskami za zdradę. Jezus oddaje się w ręce ludzi i tak jest do dziś.

Tu właśnie wracamy do Janowego prologu „swoi Go nie przyjęli” i to także trwa do dziś.

Czy przyjmuję Jezusa i Jego nauczanie?

A może tylko to co jest mi wygodne i użyteczne?

A reszta „Kościół się nie zna”.

Jezus o tym doskonale wiedział, a mimo to nie przekreślił człowieka. Judasza nazywa przyjacielem. Był Mu bliski. Widział cuda i na pewno pomagał w zbieraniu ułomków po kolejnym rozmnożeniu chleba. A mimo to…

Dziś mówilibyśmy, że Jezus angażował się, ale to coś więcej. On oddał się całkowicie. Wiedział co Go czeka, przecież kilkakrotnie zapowiadał to uczniom. Oni nie rozumieli, bo trudno to zrozumieć.

Jezus oddał się za ludzką nie łaskę, a nam tak trudno oddać się Bogu na Jego łaskę!

Z naszej strony Bóg może spodziewać się wszystkiego, a z Jego strony człowiek może spodziewać się tylko jednego – miłości. Ale miłości prawdziwej, czyli takiej, która zawsze daje, daje się, wydaje się w ręce i chce dobra tylko i wyłącznie naszego, bo cierpienie i tak już jest Jego.

Jezus przyjmuje na siebie całą ludzką nienawiść, farsę rozprawy sądowej, podstawionych świadków, biczowanie, plucie, próbę odebrania godności, kopanie, zawiść, kpinę, drwiny, że przyjdzie Eliasz i ani odrobiny współczucia i żalu; a człowiek broni się przed Jego miłością.

Dlaczego?

Bo tkwi w nas skaza grzechu pierworodnego kiedy daliśmy sobie wmówić paradoks, że ten który nas z miłości stworzył teraz chce nas zniszczyć. A On niszczy, ale samego siebie.

Tu nie trzeba i nie można wiele mówić – to trzeba rozważać i uwierzyć w Boga, który cierpi okropnie za swoje dziecko.

 

Siostry Kapucynki

 

 

UWAGA! Ten serwis używa cookies (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to) »


 
 

 

 

 

 

 

 

 

„Duch Święty, jest wielkim darem
Zmartwychwstałego Chrystusa,
który otwiera nasze umysły
i serca na wiarę w Jezusa jako Syna
posłanego przez Ojca,
który prowadzi nas do przyjaźni
i komunii z Bogiem”

Papież Franciszek

 

 

 

 

 

 

Przy pustym grobie Chrystusa, z wielką radością i zdumieniem rozważamy tajemnicę Jego zmartwychwstania. Jest ona zapowiedzią naszego zmartwychwstania i znakiem nadziei na życie wieczne. Pisze bowiem św. Paweł, który osobiście spotkał Zmartwychwstałego i od którego otrzymał Ewangelię: „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli" (1 Kor 15,20).

W perspektywie nowego życia przeżywamy naszą codzienność, wiedząc, że jest ona drogą, którą prowadzi Chrystus do domu Ojca. W jej świetle wszystko zyskuje sens zbawczy - także nasze trudy, cierpienia, przegrane, obawy i porażki. To, co nazywamy życiowym krzyżem, w wierze staje się łatwiejsze do udźwignięcia.

Niech zatem Święta Wielkanocne, odrodzą w nas wiarę, umocnią nadzieję i wzbudzą pragnienie Bożej miłości. Niech wymowna cisza pustego grobu zrodzi pokój i radość. Niech Zmartwychwstały hojnie błogosławi we wszystkich dobrych zamiarach i czynach.

Z życzeniami wszelkiego dobra i zapewnieniem o modlitwie dla Drogich Parafian i Wszystkich Internautów - radosnego Alleluja!

 

 

W imieniu Duszpasterzy
Ks. Proboszcz Bernard Kasprzycki

    Zaprosili na wesele Jezusa i Jego Matkę!

    J 2,1-2

    BEZPOŚREDNIE PRZYGOTOWANIE DO MAŁŻEŃSTWA

    CENTRUM REGIONALNE - ZWOLEŃ

     

    Więcej informacji

    Do góry

     

    NABOŻEŃSTWA 2018

    PARAFII
    PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO
    W ZWOLENIU

     

    Więcej informacji

    Do góry

     

     

    PIELGRZYMKI AUTOKAROWE
    VI – X 2018

    PARAFII
    PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO
    W ZWOLENIU!

     

    1. 09 VI WYSOKIE KOŁO - Pielgrzymka Apostolatu Margaretka
    2. 16 VI CZĘSTOCHOWA - Ogólnopolska Pielgrzymka Straży Honorowej NSJ
    3. 27/28 VII KRAKÓW, Łagiewniki dwudniowa pielgrzymka Jubileuszu 100-lecia Odzyskania Niepodległości Polski
    4. 18 VIII WYSOKIE KOŁO - Pielgrzymka osób chorych, starszych i ich opiekunów
    5. 27 VIII CZĘSTOCHOWA, ŻARKI – Sanktuarium MB Leśniowskiej Patronki Rodzin
    6. 19-29 IX ZIEMIA ŚWIĘTA pielgrzymka samolotowa
    7. 06 X WYSOKIE KOŁO – Pielgrzymka Różańcowa

    Do góry

     

     

    Darmowe szczepienia dla dzieci z roczników 2013-2016 przeciwko pneumokokom

     

    Więcej informacji

    Do góry

     

    POLSKA FEDERACJA
    RUCHÓW OBRONY ŻYCIA

    PRZESŁANIE XXXVIII Pielgrzymki Obrońców Życia
    Jasna Góra, 7 kwietnia 2018

     

    Więcej informacji

    Do góry

    Regionalny Finał Szkolnego
    Konkursu Pieśni
    i Poezji Patriotycznej
    KOCHAM MOJĄ OJCZYZNĘ

    14 marzec 2018r.

     

    Galeria

    Do góry

    SŁOWO PRZEWODNICZĄCEGO KOMISJI DUSZPASTERSTWA KEP ARCYBISKUPA WIKTORA SKWORCA W ZWIĄZKU Z WPROWADZANIEM W ŻYCIE USTAWY O OGRANICZENIU HANDLU W NIEDZIELĘ

     

    Ograniczenie handlu w niedzielę staje się w naszej Ojczyźnie faktem. Od marca br. tylko dwie niedziele w miesiącu będą handlowe: pierwsza i ostatnia. Docelowo, w 2020 r. ograniczenie handlu będzie obowiązywało we wszystkie niedziele w ciągu roku. Wypada podziękować wszystkim, którzy włączyli się w inicjatywę obywatelską Związku Zawodowego „Solidarność” i popierali ją w różnych formach. Niestety nowej regulacji prawnej, będącej konsekwencją uwzględnienia przez rządzących społecznego postulatu przyznania dnia wolnego pracownikom zatrudnionym w handlu, towarzyszą negatywne opinie i analizy natury ekonomicznej. Z kolei właściciele dużych koncernów i sieci handlowych już zapowiadają wykorzystywanie luk prawnych oraz wydłużanie godzin otwarcia sklepów wielkopowierzchniowych w piątki i soboty.

    Na wartość świętowania niedzieli winniśmy spojrzeć całościowo – aspekt ekonomiczny jest tylko jednym z wymiarów poruszanej kwestii. W problematyce świętowania niedzieli zawiera się „wielkie bogactwo treści duchowych i duszpasterskich”. Aspekt religijny wspiera wymiar społeczny. W tym ostatnim odkrywamy ponadczasową rolę rodziny.

    Powolne odzyskiwanie przez polskie społeczeństwo niedzieli wolnej od pracy w III Rzeczypospolitej, na co wielokrotnie zwracała uwagę w swoich wypowiedziach Konferencja Episkopatu Polski, okazało się dzięki determinacji wielu skuteczne, ponieważ wolna od pracy niedziela nie może być jedynie przywilejem bogatych. Jest prawem w nowoczesnych demokracjach, szanujących godność i prawo do wypoczynku każdego człowieka. Tylko niewolnik musi pracować siedem dni w tygodniu, w tym w niedzielę!

    Św. Jan Paweł II nazwał zgromadzenie eucharystyczne „sercem niedzieli”. W opublikowanym w 1998 r. liście apostolskim Dies Domini stwierdził: „Eucharystia karmi i kształtuje Kościół: »Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba« (1 Kor 10,17). Dzięki tej żywotnej więzi z Sakramentem Ciała i Krwi Pańskiej właśnie w Eucharystii można tę tajemnicę Kościoła najdoskonalej głosić, doświadczać i przeżywać. Znamienne jest stwierdzenie Katechizmu Kościoła Katolickiego, że „niedzielna celebracja dnia Pańskiego i Eucharystii stanowi centrum życia Kościoła”

    Słowa papieża o Eucharystii zarówno przez księży, jak i osoby świeckie winny być przekuwane w wysiłek wspólnotowego przeżywania w parafiach liturgii niedzielnej. Msza św. nie jest „teatrem jednego aktora…”. Za jej właściwym przygotowaniem i oprawą winny stanąć utworzone przez proboszczów zespoły liturgiczne, ponieważ pośród różnych form działalności parafii żadna nie ma tak żywotnego znaczenia i tak silnego wpływu formacyjnego na wspólnotę, jak niedzielne świętowanie dnia Pańskiego połączone z celebracją Eucharystii.

    Wszyscy znamy kryteria działania duszpasterskiego, wyliczane przez papieża Franciszka: przyjąć, towarzyszyć, rozeznawać i integrować tych, którzy pozostają w ludzkim osądzie na marginesie egzystencji. Kryteria te wskazują na chrześcijańską radość z odpoczynku i solidarności. Ta społeczna cnota jest nam, Polakom, bardzo bliska. Być może właśnie po to otrzymujemy w darze wolną od pracy niedzielę, aby jeszcze bardziej otworzyć oczy na sytuację osób żyjących pośród nas: sąsiadów, seniorów i ubogich. Logika miłosierdzia podpowiada, aby zaprosić do wspólnego stołu osobę samotną, odwiedzić chorych, zdobyć żywność dla ubogiej rodziny, poświęcić kilka godzin jakiejś konkretnej formie wolontariatu i solidarności. Każdy niedzielny obiad powinien być kontynuacją rodzinnego i braterskiego nastawienia, które towarzyszy nam w wigilijny wieczór, a miejsce wolna przy stole winno być udostępnione potrzebującemu z bliskiego otoczenia.

    Promocja i ochrona niedzieli jako dnia wolnego od pracy dla wszystkich jest bez wątpienia także zadaniem dla państwa i samorządu. Państwo powinno niedzielę chronić prawem jako fundamentalne społeczne spoiwo i kulturową wartość, niczym świętość! Na początku transformacji systemowej zaniedbano zabezpieczenie niedzieli, pomimo że Konferencja Episkopatu Polski podkreślała, że niedziela jest i zawsze powinna być „Boża i nasza”. Niestety, również mimo odpowiednich zapisów w porozumieniach społecznych końca lat 80. minionego stulecia, niedzieli skutecznie nie ochroniono choćby w prawodawstwie po roku 1989. W efekcie tych zaniedbań setki tysięcy obywateli naszego kraju – przede wszystkim kobiet – zmuszono do niekoniecznej niedzielnej pracy, a samą niedzielę zdegradowano, niszcząc po drodze te wartości, którym służyła. W tym kontekście przychodzą na myśl słowa Izajasza - „Jeśli powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a święty dzień Pana – czcigodnym, jeśli go uszanujesz przez unikanie podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich, wtedy znajdziesz twą rozkosz w Panu. Ja cię powiodę w triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twojego ojca. Albowiem usta Pańskie to wyrzekły” (Iz 58,13-14). Prorok Izajasz zachęcał więc Żydów, aby poprzez chwilowy dystans (przez jeden dzień) do ludzkich spraw nadali odpowiednią cześć i godność świętowaniu.

    Dla chrześcijan niedziela jest dniem Pańskim, uobecnieniem Zmartwychwstania Pańskiego i czasem zawiązania wspólnoty. Być może warto raz jeszcze uwierzyć nadziei, że jedynie łącząc siły, możemy do czegoś dojść, czegoś razem dokonać. Wspólne świętowanie, w tym przeżywanie wolnej od pracy niedzieli, być może pozostaje ostatnim sposobem, żeby – pomimo różnych podziałów i pluralizmu poglądów – uświadomić sobie prawdę o tym, że jesteśmy wspólnotą kulturową, obywatelską i religijną. Takie jest zresztą zasadnicze zadanie niedzieli: ma budować międzyludzkie więzi, nawet jeśli niektórzy je utracili. Niedziela z ograniczonym handlem jest społeczną szansą, aby wzmocnić i budować darem czasu wspólnotę rodzinną, która jest fundamentem życia społecznego i narodowego. Warto o tym pamiętać w roku świętowania stulecia odrodzonej państwowości, odrodzonej też między innymi dlatego, że pokolenia przed nami wierniej niż my przestrzegały zasad Dekalogu, w tym przykazania: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił!”.

     

    †Wiktor SKWORC arcybiskup Metropolita Katowicki,

    Przewodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP

    Do góry

    BEZPOŚREDNIE PRZYGOTOWANIE
    DO MAŁŻEŃSTWA
    DEKANAT ZWOLEŃSKI
    WIOSNA 2018r.

     

    • Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Wojciecha w Górze Puławskiej ul. Kościelna 16

    Czas: 13/14 i 28 IV 2018 r. oraz Dzień Skupienia - Wysokie Koło 19 V 2018 r.

    Zgłoszenia internetowo: kuchma@o2.pl

    • Parafia Rzymskokatolicka pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu ul. Kard. Wyszyńskiego 30

    Czas: 20/21 i 28 IV 2018 r. oraz Dzień Skupienia – Wysokie Koło 19 V 2018 r.

    Zgłoszenia: osobiście lub telefonicznie: siostra Elżbieta Sądel tel. 510366595 lub internetowo: naszarodzina@zwolen.com.pl na Formularzu Zgłoszeniowym


    SZCZĘŚĆ BOŻE!

    Do góry

    Lista
    Bezpośredniego Przygotowania
    do Małżeństwa w Zwoleniu
    na kwiecień 2018 roku

    jest zamknięta!

    Następna tura w Zwoleniu
    w październiku tego roku!

    Do góry

     

    PLAN NAWIEDZENIA FIGUR
    MATKI BOŻEJ
    I RÓŻAŃCA FATIMSKIEGO

     

    Więcej informacji

    Do góry

    „Jesteśmy napełnieni
    Duchem Świętym”

    List pasterski na
    I NiedzielęWielkiego Postu 2018    r.

     

    Treść listu

    Do góry

     

    Bal przebierańców

    13 stycznia 2018r.

     

    Galeria

    Do góry

     

    Boże Narodzenie

    25 grudnia 2017r..

     

    Galeria

    Do góry

    PROGRAM PIELGRZYMKI
    DO ZIEMII ŚWIĘTEJ

    19 - 29 września 2018r.

     

    Więcej informacji

    Do góry

    Wizyta duszpasterska

    22 – 30 stycznia 2018r.

     

    Plan wizyty

    Do góry

    KURS PASTORALNO - LITURGICZNY
    DLA FOTOGRAFÓW
    I OPERATORÓW
    SPRZĘTU AUDIOWIZUALNEGO

     

    Więcej informacji

    Do góry

     

    Świąteczny Konkurs Kolęd

    30 grudnia 2017 r.

     

    Galeria

    Do góry

    Urodziny Pana Jezusa

    25 grudnia 2017 r.

     

    Galeria

    Do góry

    Jerycho Różańcowe

    9 - 10 grudnia 2017 r.

     

    Galeria

    Do góry

    Wystawa rzeźb
    Zygmunta Kozaka

    1 grudnia 2017 r.

     

    Galeria

    Do góry

    Z wizytą u Jana Kochanowskiego
    w Zwoleniu
    Teatr Brata Alberta

    3 grudnia 2017 r.

     

    Galeria

    Do góry

     

Obchody Święta Niepodległości
w naszej Parafii

          11 listopada 2017r.

           

          Galeria

          Do góry

          OŚWIADCZENIE

          PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

          W SPRAWIE OGRANICZENIA HANDLU W NIEDZIELE

           

          W związku z trwającymi pracami legislacyjnymi nad projektem ustawy w sprawie ograniczenia handlu w niedziele, jako Prezydium Konferencji Episkopatu Polski – biorąc również pod uwagę liczne głosy wiernych Kościoła rzymsko-katolickiego i chrześcijan z innych Kościołów – wyrażamy nasz niepokój wobec losu obywatelskiej inicjatywy Związku Zawodowego „Solidarność”, która została poparta podpisami ponad 500 tys. obywateli naszego kraju. Tak Konferencja Episkopatu Polski, jak i biskupi poszczególnych diecezji wielokrotnie udzielali tej inicjatywie jednomyślnego poparcia w komunikatach i listach pasterskich, licząc na przywrócenie całemu społeczeństwu niedzieli jako dnia wypoczynku i czasu budowania więzi rodzinnych oraz umacniania relacji społecznych. Niestety, jak wynika z dotychczasowych prac nad ustawą, aktualnie proponowane rozwiązania odbiegają zasadniczo od proponowanego kształtu tej inicjatywy. Milczenie z naszej strony w tej kwestii byłoby zaniedbaniem naszego pasterskiego obowiązku stania na straży dobra wspólnego.

           

          Trudno pominąć fakt, iż to właśnie „Solidarność” – jako Związek programowo ukierunkowany na ochronę praw pracowniczych – realizując własną uchwałę programową i zapis o dążeniu do wprowadzenia zasady 5-dniowego tygodnia dla wszystkich pracujących, ma szczególne prawo i obowiązek upominania się o wolne niedziele. Wolna niedziela zawiera się w etosie „Solidarności”, z którego nie wolno korzystać wybiórczo, zwłaszcza tym, którzy się na nią programowo powoływali i powołują.

           

          W okresie przygotowań do obchodów 100-lecia odzyskania Niepodległości – otwarcie odnosząc się do dziedzictwa „Solidarności” – nie można pominąć niedzieli jako budulca duchowej wspólnoty narodu. Ten społeczny wymiar „uwolnienia” niedzieli zawiera w sobie jedną z podstawowych prawd o naturze człowieka, który współistnieje z innymi, tworząc z nimi wspólnotę, społeczność, naród. Chodzi również o uwolnienie człowieka, gdyż osoba, której odbiera się wolną niedzielę jest kimś wykorzystywanym. Rzecz nie dotyczy jedynie osób pracujących w handlu – choć to ich los najbardziej leży nam na sercu. Wykorzystywani są również i ci, którym – oferując spędzanie jedynego wolnego dnia w handlowej galerii – zacieśnia się tym samym obszar budowania relacji z innymi do samej tylko konsumpcji, do zdobywania nowych towarów, mających rzekomo nieustannie poprawiać standard życia, co ostatecznie jest formą materializmu praktycznego.

           

          Apelujemy więc do tych, którzy mają realny wpływ na kształt prawa w naszym państwie, aby mieli na względzie przede wszystkim dobro obywatela i dobro społeczeństwa, zagrożone – podobnie jak w innych państwach Europy – laicyzacją. Nie wolno zapominać własnych haseł i postulatów wysuwanych w drodze do osiągnięcia władzy, w tak ważnej społecznie kwestii. Nie wolno – nawet wobec lobbingu środowisk, dla których zysk stanowi większą wartość niż człowiek, czy naród. Konkretnym wyrazem miłości do człowieka jest umacnianie sprawiedliwości – napisał św. Jan Paweł II w encyklice Centesimus Annus. Niedzielny odpoczynek jest jednym z nierozłącznych elementów sprawiedliwego traktowania wszystkich i nie może być luksusem dla wybranych. Niech zatem nie ginie sprawiedliwość i solidarność pośród nas, przygotowujących się do świętowania setnej rocznicy niepodległej Polski. Niech integralnym elementem tego święta całego narodu stanie się prawne i definitywne zabezpieczenie wolnej od pracy niedzieli, jako spoiwa umacniającego narodową wspólnotę.

           

          +Stanisław Gądecki

          Arcybiskup Metropolita Poznański

          Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

           

          +Marek Jędraszewski

          Arcybiskup Metropolita Krakowski

          Zastępca Przewodniczącego
          Konferencji Episkopatu Polski

           

          +Artur Miziński

          Biskup Sekretarz Generalny
          Konferencji Episkopatu Polski

           

          Warszawa, dnia 31 października 2017 roku

          Do góry

           

          DATY I KOMUNII ŚWIĘTEJ
          w 2018 i 2019 roku

           

          2018r. 06 maja PSP Zwoleń kl. III g, d i PSP Paciorkowa Wola kl. III
          13 maja PSP Zwoleń kl. III f, c, e
          20 maja

          PSP Zwoleń kl. III b, h, a
          2019r. 12 maja PSP Zwoleń kl. III a, b, c i PSP Paciorkowa Wola kl. III

           

          Po kilku latach od rozpoczęcia projektu FILOKALIA, pierwszego w Polsce całościowego przekładu pism duchowych pt. Filokalia, udostępniamy dla wszystkich czytelników pierwszy owoc naszych prac wybór z I tomu, który inauguruje nową serię "Teksty z Filokalii". Publikacja nosi tytuł Pseudo-Antoni Wielki, Izajasz Anachoreta ci właśnie pisarze otwierają I tom Filokalii .

          Materiały prasowe dostępne są pod linkiem - http://filokalia.pl/wp-content/uploads/2017/07/materialy_prasowe.zip Możemy również przesłać egzemplarze recenzenckie.

           

          Z góry dziękujemy za życzliwość.

          Ekipa projektu FILOKALIA

           

          Do góry

          Weekendy Małżeńskie

           

          WWW - www.weekendmalzenski.pl

          Facebook

          Do góry

          Modlitwa do Jezusa naszego Króla i Pana

           

          Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie nasz i Boże,

          Odkupicielu rodzaju ludzkiego, nasz Zbawicielu!

          Ty, który mówiłeś, że Królestwo Twoje nie jest z tego świata,

          który wzywałeś nas do szukania Królestwa Bożego

          i nauczyłeś nas prosić w modlitwie do Ojca: „przyjdź Królestwo Twoje”,

          wejrzyj na nas stojących przed Twoim Majestatem.

          Wywyższamy Cię, oddajemy Ci cześć i uwielbienie.

          Pokornie poddajemy się Twemu Panowaniu i Twemu Prawu.

          Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu

          przepraszamy za wszelkie nasze grzechy i zaniedbane dobro.

          Wyrażamy naszą skruchę i prosimy o zmiłowanie.

          Przyrzekamy zabiegać o pomnożenie Twojej Chwały,

          dziękować za nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie,

          wiernością i posłuszeństwem odpowiadać na Twoją Miłość.

          Boski Królu naszych serc, niech Twój Święty Duch,

          wspiera nas w realizacji tych zobowiązań, chroni od zła i dokonuje naszego uświęcenia.

          Niech pomaga nam porządkować całe nasze życie i posłannictwo Kościoła.

          Króluj nam Chryste! Króluj w naszej Ojczyźnie, króluj w każdym narodzie,

          na większą chwałę Przenajświętszej Trójcy i dla zbawienia ludzi.

          Spraw, aby nasze rodziny, wioski, miasta i świat cały objęło Twe Królestwo:

          królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski,

          królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju,

          teraz i na wieki wieków Amen.

          Do góry

           

          Celem portalu PolskaTradycja.pl jest szerzenie wiedzy o historii, kulturze i chrześcijańskiej tradycji Polski w internecie. Pragniemy dotrzeć do jak największej grupy młodych ludzi, którzy nie wiedzą czym jest polska tradycja.

          Do góry

          NIEBOWSKAZY
          KS. BERNARDA KASPRZYCKIEGO

           

          Niebowskazy

          Do góry

          INFORMACJE DOTYCZĄCE KSIĄG METRYKALNYCH
          I BADAŃ GENEALOGICZNYCH
          PARAFII
          PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO W ZWOLENIU
          ORAZ CAŁEJ DIECEZJI RADOMSKIEJ

           

          Podajemy poniżej adresy stron internetowych na których znajdują się zdigitalizowane księgi metrykalne z naszej Parafii i parafii Diecezji Radomskiej. Dla ułatwienia adresy te umieszczone są na stronie diecezjalnej: http://www.diecezja.radom.pl/.

           

          1. Informacje o stanie zachowania metryk na terenie Diecezji Radomskiej najłatwiej znaleźć w publikacji Księgi metrykalne kościołów radomskich, Seria A: Metryki chrztów, T. XIII: Kościół św. Wacława 1784-1795, oprac. mat. źródł. D. Kupisz, red. D. Kupisz, Radom 2014, s. 13-16.

           

          2. Na stronach organizacji Family Search, np.: https://familysearch.org/ oraz https://familysearch.org/search

          Materiały w postaci nazwisk osób poszukiwanych (niewiele parafii i jedynie XIX wiek) oraz skany metryk z terenu Diecezji Radomskiej z poszczególnych parafii za okres od początku wytworzenia do lat 40 XX wieku.

           

          3. Na stronach organizacji Polskie Towarzystwo Genealogiczne, np.: http://geneteka.genealodzy.pl/?lang=pol oraz http://poczekalnia.genealodzy.pl/pliki/

          Materiały w postaci nazwisk osób poszukiwanych (niektóre indeksy kompletne np. Cerekiew) oraz czasem skany metryk.

           

          4. Na stronie http://www.szukajwarchiwach.pl/ Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych.

          Materiały w postaci skanów metryk (czasem z indeksem) za okres od ~1800 roku do ~1915.

           

          5. Na stronie http://www.ksiegi-parafialne.pl/ (materiały zbiorcze z terenu całego kraju):

          Podstrony: obecnych województw:

          lubelskie - http://www.ksiegi-parafialne.pl,

          łódzkie - http://www.ksiegi-parafialne.pl/,

          mazowieckie - http://www.ksiegi-parafialne.pl/,

          świętokrzyskie - http://www.ksiegi-parafialne.pl/.

          Do góry

          W NIEDZIELĘ NIE KUPUJĘ!

           

          Do góry
 

M s z e
Ś w i ę t e


W NIEDZIELE I UROCZYSTOŚCI
7:00
8:30
10:00
11:30
12:45
17:00

W ŚWIĘTA
7:00
9:00
17:00
18:00

W DZIEŃ POWSZEDNI
6:30
7:00
17:30
18:00

NABOŻEŃSTWA
16:30 - w każdą niedzielę
17:30 - maj, czerwiec, październik, pierwsze czwartki, piątki i soboty



Dzisiaj imieniny obchodzą:

Składamy najlepsze życzenia!!!

 
 

 

Do góry